A mene tu?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo Reges: constructio interrete. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Bonum integritas corporis: misera debilitas. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.

Quid ergo? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Si longus, levis dictata sunt. Nemo igitur esse beatus potest. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare
nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur,
rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Bork: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Bork: Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Sedulo, inquam, faciam.: Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Quis enim redargueret?: Sumenda potius quam expetenda.
Bork: Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem modo sint erga amicos;

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Memini vero, inquam;
Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?